تبیین تاب آوری روانشناختی بر حسب خودکارامدی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی امکان پیش‌بینی تاب‌آوری براساس خودکارامدی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار بود. برای دستیابی به این هدف، نمونه‌ای شامل 403 نفر از دانشجویان (198دختر و 205 پسر) ورزشکار در لیگ‌های برتر کشور و دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه‌های وابسته به وزارت علوم، به شیوة قضاوتی یا هدفمند انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات مورد نیاز، از مقیاس تاب‌آوری و خودکارامدی و برای تحلیل داده‌ها، از روش رگرسیون، تحلیل واریانس یک‌طرفه و دوطرفه و روش آماری t مستقل، استفاده شد. نتایج نشان داد خودکارامدی، پیش‌بینی‌کنندة مثبت و معنادار تاب‌آوری است. مقایسة نتایج تحلیل‌ها نشان داد که در مورد ورزشکاران و غیرورزشکاران، الگوی متفاوتی از پیش‌بینی تاب‌آوری روانشناختی براساس خودکارامدی وجود دارد. این نتایج، با نتایج به دست آمده از کل گروه همخوانی کامل ندارد. همچنین، آشکار شد که تاب‌آوری ورزشکاران، به طور معناداری بهتر از غیرورزشکاران است. دیگر نتایج این پژوهش نشان داد که بین رشته‌های ورزشی در زمینة تاب‌آوری تفاوت معناداری وجود ندارد. در نهایت، مقایسة بین دختران و پسران، تفاوت معناداری را در زمینة تاب‌آوری تبیین نکرد. مقالة حاضر با بحث از یافته‌ها در پرتو روند پژوهشی مربوط و ارائة‌ پیش‌نهادهایی برای پژوهش بیشتر، به سرانجام رسیده است.